Deel 4: Terug van een geweldige tijd in de Himalaya's

Na een tocht van meer dan 200 km dwars door de Himalaya ben ik, met zere voeten en behoorlijk vermoeid, weer aangekomen in het gastgezin in Banepa. De afgelopen twee weken heb ik de Annapurna Circuit Trekking gedaan. De Annapurna Circuit Trekking wordt beschouwd als één van de mooiste trekkings ter wereld en betreft met afstand de populairste trekking in Nepal. Hieronder volgt een kort verslag!

De Himalaya is een bergketen van circa 2500 km lang en 200 tot 400 kilometer breed en strekt zich uit over India, China, Tibet, Pakistan, Bhutan en Nepal. De Himalaya bevat 9 bergtoppen boven de 8.000 meter (waaronder de hoogste berg ter wereld, de Mount Everest met een hoogte van 8.850 meter). Eén van deze negen bergtoppen betreft de Annapurna I (8.091 meter). De Annapurna Circuit Trekking is een trekking rondom het Annapurna gebergte (bestaande uit Annapurna I, II, III en IV). De trekking is plusminus 210 kilometer lang, en behoort hiermee tot de langste trekkingstochten ter wereld. Het hoogste punt van de route betreft de bergpas Thorung-la Pass (5.416 meter).

Met wandelingen van 5 tot 8,5 uur per dag heb ik de afgelopen 14 dagen door de vrije natuur geploeterd. Met lange wandeldagen, een backpack van circa 8 kilo, zware beklimmingen, lange afdalingen, verschillende klimaatzones, temperaturen van 30 graden boven nul tot temperaturen rond het vriespunt, regen, sneeuw, zandstormen maar bovenal veel zon, was het soms aardig afzien, maar het was fantastisch! Rondom het Annapurna gebergte, ver van de bewoonde wereld, kun je urenlang wandelen door de vrije natuur zonder iemand tegen te komen. Het enige wat je tegenkomt zijn andere trekkers en lokale dorpsbewoners. Geen auto’s, brommers, motoren, fietsen, enkel uitgestrekte bossen, zandvlaktes, heiden, omringd door watervallen, diepe ravijnen en prachtige vergezichten. Het ultieme gevoel van rust en vrijheid! Kleurrijke vogels en felgekleurde vlinders om je heen, het continue geruis van stromend water uit de bergen, en op de achtergrond de witte bergtoppen van de Himalaya zorgen voor een heerlijke belevenis.  

De afgelopen dagen heb ik zoveel mooie dingen gezien, dat het eigenlijk teveel is om op te noemen. Toch zal ik de letterlijke en figuurlijke hoogtepunten even kort samenvatten. De tocht begint in de bossen op circa 760 meter hoogte. Met plusminus dertig graden en een hoge luchtvochtigheid hebben we, vier Amerikanen en ik, de eerste dag 1.300 meter geklommen. Met een backpack van acht kilo op de rug, inclusief twee liter water gezien de warme weeromstandigheden, was het dus zweten als een otter. De eerste dag hebben we 7 uur gelopen. Met zóveel hoogtemeters en redelijk zware bepakking was het best vermoeiend, maar wat smaakt de avondmaaltijd goed na zo’n lange dag en wat slaapt een bed heerlijk na zo’n fysieke inspanning… vooral met het geruis van een waterval op de achtergrond!

De daaropvolgende dagen kwamen eigenlijk overeen met dag 1. Nog vol energie maakten we lange dagen van 6 tot 7 uur en veel hoogtemeters. Naarmate de hoogtemeters toenamen, veranderde ook het landschap en het klimaat langzaam mee. De temperatuur werd aangenamer, de luchtvochtigheid daalde en de dichte bossen gingen langzaam over in heide en rotsgebergten. Naarmate de hoogtemeters toenamen kwamen ook de prachtige vergezichten in beeld. Inmiddels zaten we op 3.500 meter hoogte.

Vanaf dag 6 zijn we van de originele Annapurna-route afgeweken en zijn we richting Tilicho Lake gegaan. Tilicho Lake is twee tot drie volle dagen wandelen, maar met de prachtige foto’s van Tilicho Lake op het internet in ons achterhoofd hebben we besloten om deze tocht toch te gaan maken. Tilicho Lake behoort tot de hoogste meren van de wereld en bevindt zich op 4.900 meter hoogte. We hebben er twee volle dagen voor moeten wandelen, en de klim naar het meer betrof plusminus 1000 hoogtemeters, maar het was het absoluut waard. Tilicho Lake was voor mij het hoogtepunt van de trekking. Een prachtig, helderblauw meer, omringd door witte bergtoppen... een genot voor het oog!

De volgende dag (inmiddels zitten we op dag 8) kwam ík (na zeven gezellige dagen had ik besloten om alleen verder te gaan) na 5,5 uur wandelen en 1.100 hoogtemeters aan bij Thorung High Camp. Thorung High Camp ligt op 4.800 meter hoogte en betreft de laatste overnachtingsplaats vóór de bergpas. Gezien dit de laatste overnachtingsplaats voor de pas is, en iedereen voor 09:00 uur de pas over wil zijn in verband met de harde en ijzige wind, is High Camp een zeer populaire overnachtingsplaats. Op deze hoogte is het echter ’s nachts behoorlijk koud. Gelukkig had ik een extra deken in mijn backpack gepropt… die kwam hier goed van pas! De volgende morgen ging om 05:00 uur de wekker. Tijd om de bergpas over te gaan! Het had ’s nachts heerlijk gesneeuwd en om vijf uur was het nog heerlijk donker, dus mensen gingen met zaklampen, schuifelend omhoog richting de pas. Een heerlijk schouwspel om te zien! De bergpas was erg indrukwekkend. Boven de 5.000 meter is het één grote sneeuwvlakte, omringd door grote witte bergen. Vanaf de pas heb je een prachtig uitzicht. De ijle lucht en de besneeuwde paden maken het geen eenvoudige klim, maar dat maakt het een uitdaging… en een uitdaging is leuk! Omstreeks 7:15 uur bereikte ik de top en brak de zon langzaam door.

Na de bergpas begint de lange afdaling. Het tweede deel van de trekking verloopt voornamelijk bergafwaarts en is dus, vergeleken met de eerste helft, vrij gemakkelijk. Ondanks de vermoeidheid van de zware eerste week zorgde de wonderschone natuur elke dag weer voor voldoende adrenaline om de volgende dag weer vol goede moed op pad te gaan. Ook hier veranderde de omgeving geleidelijk aan met de hoogtemeters. Van besneeuwde bergen veranderde de natuurlijk langzaam terug naar rotsachtige omgeving, heiden en tot slot naar bossen. De tweede helft van de trekking was naar mijn mening iets minder spectaculair, maar desalniettemin kom je nog door een paar prachtige dorpjes… ver van de bewoonde wereld, afgesneden van de buitenwereld, waar de dorpsbewoners volledig zelfvoorzienend zijn. De dichtstbijzijnde stad is tien uur wandelen en er rijden geen bussen, auto’s of motoren. Gaaf om te zien hoe deze mensen zichzelf redden.

Na dertien dagen kwam er een einde aan de trekking. Vanaf het eindpunt van de trekkingroute heb ik een bus gepakt naar Pokhara. Pokhara is na Kathmandu de grootste stad van Nepal en staat bekend om het zeer toeristische Phewameer. Hier heb ik een hotel geboekt en twee dagen aan het meer gelegen om bij te komen, maar vooral na te genieten van een prachtig avontuur!