Deel 6: Winterse temperaturen, voedselvergiftiging en de tweede beving

Deel 6: Winterse temperaturen, voedselvergiftiging en de tweede beving!

Daar ben ik weer. Drie weken geleden voor het laatst een bericht op mijn blog geplaatst, dus het is weer tijd om wat van me te laten horen! Echter moet ik eerlijk bekennen dat ik de afgelopen weken niet heel veel bijzonders heb meegemaakt. Desalniettemin zijn er toch een aantal dingen die ik met jullie wil delen.

Winterse temperaturen

Hondsgetrouw volg ik nog altijd het Nederlandse nieuws. Het nieuws over het intreden van de winterse temperaturen in Nederland is mij dan ook zeker niet ontgaan. Helaas, is de temperatuur in Nepal de afgelopen weken ook flink gedaald. ’s Nachts daalt de temperatuur hier tot 7 graden. Nou is dat nog niet zo extreem als in Nederland, maar met slecht geïsoleerde huizen, ramen van enkel glas, en het ontbreken van een centrale verwarming is het hier in de ochtend en avond écht koud in huis. We zitten dan ook, gehuld in dikke truien en lange broeken, aan de ontbijttafel. ’s Nachts slaap ik onder dubbele dekens en de rest van het gezin slaapt in truien of ligt in een slaapzak onder de dekens. ’s Morgens onder de warme douche stappen zit er ook niet in. Het douchewater wordt opgeslagen in een grote tank op het dak. ’s Morgens is het douchewater echt onverdraaglijk koud. Gelukkig is één douche voorzien van een gassysteem om het douchewater te verwarmen. Deze douche draait dan ook overuren. Ondanks de koele nachttemperaturen wordt overdag de 23 graden nog gehaald en lopen we heerlijk in t-shirt over straat. Dus echt klagen doen we nog niet.

Voedselvergiftiging

Ja, je leest het goed. Twee weken geleden heb ik ergens in een restaurant een bacteriële infectie opgelopen. Een vriend van Damu (de vader van het gastgezin) kende een restaurant in Banepa die hij bestempelde als ‘het beste restaurant van Banepa’. Hij wou mij graag een keer meenemen naar dit restaurant. Hier hebben we samen dan ook twee avonden op rij heerlijk gegeten.  Echter ben ik een paar dagen later goed ziek geworden (overgeven, diarree etc.), wat vrijwel zeker valt toe te schrijven aan het voedsel in het restaurant. Met drie maanden had ik het toch aardig lang volgehouden, maar in Nepal schijn je als toerist niet aan een ziekteperiode te ontkomen. Verschillende Nepalezen hadden al aan mij gevraagd of ik in mijn eerste weken in Nepal ziek was geworden en hadden mij stomverbaasd aangekeken toen ik had geantwoord dat dit niet het geval was. Schijnbaar worden veel toeristen een keertje ziek tijdens hun verblijf in Nepal. Het moest bij mij ook wel een keertje fout gaan. Naarmate de weken vorderden was ik steeds minder kieskeurig geworden in het kiezen van restaurantjes en ik at werkelijk overal. Met deze ziekteperiode is dan ook direct een einde gekomen aan de nonchalante houding ten opzichte van eettentjes. Inmiddels ben ik al weer een week topfit. Het betreffende restaurant heb ik echter niet meer bezocht.

Data verzamelen in Tukucha Nala.

Een maand geleden ben ik begonnen in Phulbari met het verzamelen van de data voor mijn onderzoek. Inmiddels heb ik Phulbari bijna helemaal uitgekamd en ben ik begonnen in de volgende regio; Tukucha Nala. Tukucha Nala is ook plattelandsgebied en ligt net als Phulbari enigszins afgezonderd van het stadsleven. De faciliteiten zijn in Tukucha Nala over het algemeen beter dan in Phulbari. Met name de huizen zijn van betere kwaliteit (baksteen in plaats van klei). Hiermee daalt ook het aantal kinderen met ondervoeding. Hierdoor moet ik iets meer moeite doen om mijn doelgroep te kunnen vinden. Naast het feit dat ik wat meer moeite moet doen om moeders van ondervoede kinderen te vinden, kost het fysiek ook wat meer moeite. De bus rijdt niet verder dan halverwege, dus ik moet elke keer minimaal een half uur lopen. Soms moet ik er zelfs om 07:00 uur ’s al zijn, en dan rijden de bussen nog niet. Dus dan mag ik de gehele route lopend afleggen. Gisteren moest ik helemaal aan de andere kant zijn van Tukucha Nala. Het eerste stuk kon ik gelukkig met de bus doen, maar vervolgens moest ik alsnog 1,5 uur bergop wandelen om er te komen, en uiteraard ook hetzelfde stuk weer terug. Het voordeel is dat wandelen gezond is, en de omgeving echt onwijs mooi is!

De tweede beving

Vier dagen geleden zijn we opgeschrikt door een tweede beving. ’s Morgens om 05:00 uur werd ik letterlijk wakker geschud door een aardbeving. Ik merkte direct dat deze beving een stuk zwaarder was dan de vorige. Letterlijk het hele huis stond te shaken. Dat deze beving een stuk zwaarder was had ook de vader van het gastgezin wel gemerkt… toen ik wakker werd was hij met zijn kinderen al op weg naar het dak (ze slapen op de derde verdieping, gezien het tijdsgebrek is het de veiligste oplossing om naar het dak te vluchten). Echter was het met 20 seconden ook weer voorbij, en het huis is keurig op zijn plek blijven staan. Uiteindelijk bleek het om een beving van 5.5 op de schaal van Richter te gaan, wat neerkomt op een gemiddelde aardbeving. Dit is nog niet voldoende om gebouwen omver te krijgen.

Tot slot…

Heb ik naast ziekte en aardbevingen ook nog goed nieuws te melden? Jazeker,  ik word vader! Nee, grapje. Er zijn sinds drie weken twee fysiotherapiestudenten overgekomen uit Nederland. Zij zullen, net als ik, tot eind januari hier verblijven. Het is dus wat drukker in huis. Daarnaast is er sinds twee weken een einde gekomen aan de stroomonderbrekingen. De Nepalese overheid is momenteel met een proef bezig om te kijken hoe hoog de stroomkosten oplopen bij het stopzetten van stroomonderbrekingen in Kathmandu en omgeving. Dat betekent dat we geen halve dagen, maar een hele dagen stroom hebben!

Meer nieuws heb ik op dit moment niet. Over twee of drie weken ben ik weer terug. Namaste!